Laos

Helemaal moe van alles wat we hebben gedaan/meegemaakt zitten we nu achter de computer in Vangvieng.

Na ons laatste verhaal zijn we de volgende dag naar Laos gegaan. We werden 'smorgens opgehaald met een pick up. Bagage achter in de laadbak en wij ook. Met een klein bootje de rivier overgestoken en daar bij de douane van Laos onze stempels gehaald. Ons paspoort wordt steeds leuker! Daarna moesten we met veel te veel mensen in een klein soort van tuktuk met de bagage op het dak naar de opstapplaats van onze slowboat. Maar met zoveel mensen in een te kleine tuktuk een berg op gaat natuurlijk niet goed komen...lekke band! Allemaal er uit en helpen de band te verwisselen, want om 10:30 uur zou onze slowboat vertrekken. Niet wetende dat de bevolking van Laos regelmatig niet de waarheid spreekt. Aangekomen moesten we allemaal ons paspoort inleveren...dat gaf enige moeilijkheden met Sander en mij. Maar beloofd werd dat we ze naar 10 minuten weer terug zouden krijgen. Vervolgens moesten we naar een heel lang verhaal gaan luisteren (nog veel langer dan mijn verhalen kunnen zijn, hahaha). En wat hij nu eigenlijk te zeggen had is dat je beter niet met een slowboat kon gaan (die we al betaald hadden) maar met de bus. Dan kon je bij hem een ticket regelen en dan hoefde je alleen wat bij te betalen...Ohhh, wat zijn het oplichters. Dat is overigens ook wat wij minder leuk vinden aan Laos: veel onvriendelijke mensen die je vaak proberen op te lichten. Uiteindelijk vertrok onze slowboat om 12:15 uur!!! Helemaal volgeladen vertrokken 2 boten voor de 7 uur durende vaart. Je kunt je niet voorstellen hoe verrot je zitplaats is op die boot. Maar we hebben veel leuke mensen ontmoet waardoor het een gezellige tocht was. En er was bier! Aangekomen in Pakbeng kwamen er allemaal kinderen de boot in rennen om je backpack te pakken en die naar boven te brengen. Waar ze uiteraard geld voor wilden hebben. Sander werd het allemaal een beetje te veel toen hij iemand zijn tas zag pakken.....We moesten over een smalle (10 cm) loopplank de boot af (met bagage want die hadden we natuurlijk weer terug) en een steile berg omhoog klauteren. We hebben met Debby (Nederland) George en Greg (Australie) een Guesthouse uitgezocht en zijn lekker een hapje gaan eten. Wel een beetje opschieten want alle stroom ging in dit plaatsje om 23:00 uur uit!!!
Redelijk geslapen en weer de slowboat betreden. Ja ja, via dezelfde steile berg en smalle loopplank, alleen regende het nu ook. De Laotianen wilde nog iets meer geld verdienen en vonden het daarom een goed idee als we met z'n allen in 1 boot gingen in plaats van 2. We hebben de reis op een houten bankje voortgezet. Maar wederom erg gezellig!

Na 7 uur varen aangekomen in Luang Prabang. Met dezelfde gezellige mensen een Guesthouse gezocht.
Luang Prabang is een leuk stadje met heel veel Franse invloeden. Zo heb ik de tweede avond mogen ondervinden dat de wijnen heerlijk waren. En ik heb me dan ook weer miss-chardonnay waardig gedragen! We zijn in zo'n leuk restaurant gaan eten met Debby, George en Greg. Met een BBQ in het midden van de tafel, towers bier en dan DE Chardonnay. Een super avond!!! (Zover ik nog weet, hahaha). Ik kon ook in eens vloeiend Frans, ideaal! De volgende dag was ik iets minder super en heb ik voornamelijk in bed doorgebracht.

Uiteindelijk hebben we 3 nachten in Luang Prabang geslapen. De ochtend van ons vertrek zijn we heel vroeg opgestaan (05:30 uur). Want om 06:00 uur gaan alle monniken eten halen in de straten. Het was zeker de moeite waard om zo vroeg op te staan. Het was heel mooi om al die monniken (honderden) in hun oranje kleden in 1 lange rij voorbij te zien komen.
Daarna een lekker ontbijtje. Totdat er een junk z'n opiumpijp kwam roken naast ons, beetje vreemd typetje.

Om 08:00 uur werden we opgehaald want om 09:00 uur ging onze vip bus (met airco, toilet en lunch). Ik had al een discussie met die vrouw van de ticketservice gehad, waarom we zo vroeg van te voren werden opgehaald. Maar dat was volgens haar echt nodig. Om 08:10 uur stonden we op het busstation. En waar was het voor nodig: om dingen te kopen bij de stalletjes die daar stonden. K..wijf! Eenmaal vertrokken, bleek de airco het niet te doen en de ramen mochten niet open. Had ik wel open gedaan maar toen werd het dingetje (weet niet hoe het heet) om het raam mee open te doen afgepakt. De wc was de naam niet waardig. En Sander werd ontzettend misselijk. Vervolgens ging de bus de bergen in, met alleen maar haarspeldbochten. En dat duurde 6 uur. Highway of hell! Het was verschrikkelijk en de lunch zal ik jullie besparen. Eenmaal aangekomen in Vangvieng en Sander weer buiten stond voelde hij zich wat beter. En werd dus enorm kwaad en wilde zijn geld terug. Ja en dan spreken ze ineens allemaal geen Engels!
Debby was met een mini Van gegaan (net zo'n verschrikkelijke rit gehad) en die was eerder aangekomen. Zij heeft ons het adres van een Guesthouse ge-sms't zodat we meteen een kamer hadden, want het is hier onsterfelijk warm. Even een beetje rond gelopen kwamen we al snel tot de conclusie dat dit niet onze bestemming is. Het is te vergelijken met Benidorm. Overal kroegen met banken waar je Friends kunt kijken (wel leuk) en buckets alcohol kunt drinken.
In verband met de enorme warmte zijn we vandaag met een tube (binnenband van een vrachtwagenband) gaan dobberen op een rivier. Langs die rivier waren er allemaal barretjes. Wel heel gezellig en verkoelend. Maar wel goed opletten dat je geen happy shake krijgt als je daar geen behoefte aan hebt. Want het staat gewoon op de drankkaart: mushroomshake, opium tea, weed brownie. Na de laatste bar werd er gezegd dat het nog ongeveer een uurtje peddelen zou zijn....weer niet waar, ruim 2 uur. Maar onderweg stonden de locals met tuktuk klaar, maar wij hebben doorgezet. En nu ik aan het typen ben voel ik al een spierpijn in mijn armen opkomen.

Morgen gaan we weer verder. Met de bus, er is geen keus. En dan naar de hoofdstad van Laos: Vientiane.

Liefs, Sander en Pauline