Het wordt kouder en kouder!!

Vanaf Auckland zijn we richting Hill en Gerard in Napier gereden. Zij zijn vrienden van de ouders van Sander en waren zo gastvrij om ons uit te nodigen. Maar eerst zijn we nog gestopt in Rotorua. Deze plaats staat bekend om de dampen die uit de aarde komen, thermal reserves,
geisers en de vulkanen.

Hier hadden we onze eerste camping waar we op een knop moesten drukken zodat je 6 minuten onder een warme douche kon staan, vreselijk. En wat nog het ergste was, die knop zat niet in je douchehokje dus na 6 minuten sta je ineens onder een ijskoude douche. En dat met een buitentemperatuur van onder de 10 graden is niet iets waar ik vrolijk mijn dag mee begin. Maar we zijn de volgende ochtend wel vroeg opgestaan om 10:15uur de erupterende Lady Knox Geiser te zien.

De geiser werd ontdenkt door gevangenen in een werkkamp bij de aanplant van een naaldbos. Na een wasbeurt in de chloridebron kwam de bron tot een geweldige eruptie.

Daarna zijn we door Wai-O-Tapu Thermal Wonderland gewandeld. Het
park is een beschermd reservaat en is het grootste thermisch actieve gebied in de "Taupo Volcanic Zone". Het ligt er vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder,water en stoomwolken. Heel veel mooie kleuren die steeds veranderen door de aanwezigheid van
een groot aantal mineralen. Er zijn ook poelen die borrelen (nee, niet een biertje met bitterballen)
waarvan de temperatuur lager is dan 100 graden. Dit komt door de aanwezigheid van koolstofdioxide.

Na 2 nachten zijn we naar Napier gereden. Onderweg zijn we in Taupo gestopt en hebben cadeautjes
gekocht voor Bodyn. En het is ook al opgestuurd, dus Bodyn het komt er aan! En nog hele mooie foto's gemaakt van de eerste besneeuwde bergen die we zagen aan de rand van het meer. Wel op een hele grote afstand maar ze waren er wel! Eind van de middag zijn we aangekomen in de art deco stad Napier. We werden enorm hartelijk ontvangen door Hill en Gerard. En na een gezellige avond zijn Sander en ik in het warme 2 persoons logeerbed gekropen. Na een goede nacht hebben we een zonder op een knop te hoeven drukken onder een fijne warme douche gestaan. En toen had Gerard ook nog een lekker ontbijt gemaakt met een eitje, wat een verwennerij! Na het ontbijt is Gerard met ons naar Mate Peak gereden. Op de top van deze berg heb je geweldig uitzicht. Als je daar staat heb je zo'n vrijheidsgevoel!

Daarna nog naar Bluffs Hill Look Out
wat ook weer prachtig was. Terug thuis gekomen had Hill kroketten gebakken!!! Onze dag kon niet meer stuk. 'sMiddags is Hill met ons naar nog een andere berg gereden waar weer zo'n mooi uitzicht was.
De volgende dag zijn we met de schone was weer verder gereden naar Wellington. Dit was onze laatste stop van het noorder eiland. Na 2 nachten hebben de ochtend (7:30 uur inchecken!) ferry genomen naar de Picton op het zuider eiland. Het was een erg mooi overtocht van 3 uur
op een enorm schip met verschillende barretjes, restaurants en 2 bioscoopzalen.

Vanuit Picton zijn we via de Queen Charlotte Drive naar Kaiteriteri gereden. Daar hadden we weer een douche waar na 5 minuten het warm water er mee ophield maar nu moest je er ook nog voor betalen! Kaiteriteri is het plaatsje waar de boottochten voor het Abel Tasman Park beginnen. Leek ons erg leuk maar toen we de volgende ochtend wakker werden van de kletterende regen op camper,hebben we deze boottocht maar overgeslagen. En zijn we naar Takaka gereden. Qua kilometers viel het wel mee, 50 kilometer, maar toch hebben we er een uur overgedaan. Er was maar 1 weg en die ging door de bergen.

De reden dat we daar heen wilden is dat je daar zelf een zalm kunt vangen. Daar aangekomen was de regen nog steeds niet gestopt maar als echt die hard vissers (ahum) hebben we toch de hengel uitgegooid. Stonden we daar te stuntelen in de stromende regen met een hengel waar we geen idee van hadden hoe het werkte. O ja en als we een zalm zouden vangen hadden we een mes gekregen en dan moest je 'm tussen de ogen doodsteken. Gelukkig hebben we niks gevangen en hebben we een de winkel een die bij de farm was een kant en klare zalm gekocht.

Weer die bergweg teruggereden op weg naar Blenheim. Deze tip hadden we van Renske gekregen, want daar zijn een heleboel wijngaarden waar je gratis (!) wijn kunt proeven. Ik kan je zeggen, ik heb het me heerlijk laten smaken en we hebben uiteraard ook 3 flessen chardonnay gekocht. Nog
2 uurtjes doorgereden en toen waren we in Kaikoura. Natuurlijk was het tegen de tijd dat we daar waren al donker dus zijn we de volgende dag al het moois van Kaikoura gaan bekijken.

Er zitten daar allemaal zeehonden kolonies die je van heel dichtbij kunt bewonderen. Ook zijn we naar de watervallen gegaan waar onder de waterval een heleboel baby zeehondjes aan het spelen waren,
zo schattig. Langs de weg stond een kraampje met een seafood BBQ. Sander en ik hadden voor 4 euro allebei een bordje met coquilles. Er stond wel een windje maar bij het kampvuur was het lekker warm. Dus zaten wij daar heerlijk te genieten totdat er een windvlaag kwam en mijn bordje met eten door de lucht vloog, heb ik weer!

Waar Kaikoura vooral om bekend staat is de Whale Watching, maar omdat de zee te wild was gingen de boten die dag niet. De volgende dag was het een stralende dag, strak blauwe lucht met een verwarmend zonnetje. Dus toch nog een keer checken of nu mee konden. En dat kon, maar we hebben het niet gedaan want we kregen ineens het idee dat het nog mooier zou zijn met een helikopter,
fuck the budget. Het was een onvergetelijk mooie vlucht over zee, langs de besneeuwde bergen en
toen zag Sander ineens de grote walvis. Wat een enorm beest! Na een half uur stonden we weer op de grond. We waren er allebei stil van, zo ontzettend mooi was dat!

Nadat we nog een keertje coquilles hadden gegeten (en nu allemaal) zijn we doorgereden naar Christchurch. Dit was eigenlijk niet helemaal de bedoeling maar die vrouw van het verhuurbedrijf was ons vergeten de sneeuwkettingen te geven en omdat we die echt nodig gaan hebben zijn we
die gaan ophalen. Vanuit daar nog een uurtje gereden en aangekomen in het skigebied, Methven!!!!
Waar het heel kouddddd is.

Dus lekker de verwarming aan, niet dus, gas op! En dat terwijl we het
2 dagen geleden hadden bijgevuld. We zitten hier nu een beetje te verkleumen maar gelukkig zijn we nog niet op Mount Cook want daar is de gevoelstemperatuur -27 graden, brrrrr. Sander heeft daar nu al zin om heen te gaan, hahaha. Morgen gaan we met de skibus naar Mount Hutt.

Kan bijna niet meer wachten, nog 1 nachtje slapen.

Veel liefs, Sander en Pauline