Vientiane

Onze laatste dagen in Laos waren heel relax. We hebben lekker rustig aan gedaan.

De busreis naar Vientiane van Vangvieng was prima te doen. Zeker in vergelijking met de andere busrit! Het was ook "maar" 4 uurtjes rijden en gelukkig niet door de bergen. We hadden in Vientiane niks geboekt, dus backpack op de rug en sjouwen maar! We hadden ons al wel voorgenomen dat we nu voor een warme douche en wat meer luxe zouden gaan. En dat is gelukt! We zijn gestrand in een heerlijk hotel met airco, kingsize bed, witte lakens, koelkastje, warme douche, normale wc en een kledingkast. Hebben dus fijn al onze kleren uit de backpack gehaald en heel netjes opgehangen...zo fijn! Was(je) weggebracht en heerlijk op een terrasje gaan hangen. En wat hadden ze daar....chardonnay! Nee, nee, ik zie jullie al denken, ik heb me ingehouden, maar één glaasje :).
's Avonds is het enorm gaan regenen en onweren. Op tijd naar bed en fantastisch geslapen.
De volgende dag hebben we met 40 graden een stadswandeling gemaakt, o.a. naar de Arc de Triomphe. Vientiane is een stad met heel veel Franse invloeden. Croissantje en een pain au chocolat gegeten bij salon de the en 's avonds een steak met herbs de provence. En voor Sander helemaal fantastisch: ze hadden nutella in de supermarkt. Die heeft hij elke ochtend meegenomen naar het ontbijt! Het leek wel of we aan de cote d'azur zaten, maar dan zonder zee!
De mensen in Vientiane zijn enorm vriendelijk, we wisten niet wat we meemaakte.
Het heeft ook één hele dag geregend maar toen zijn we lekker op bed filmpjes gaan kijken. Ook wel weer even fijn dat je niet van alles aan het doen bent.
Uiteindelijk moesten we 4 nachten in Vientiane blijven omdat ons visum voor Vietnam niet eerder bruikbaar was. Maar dat gaf ons ook wel weer de tijd om lekker niks te doen. Want je hebt wel elke zo'n gevoel dat je alles moet zien en beleven.
De laatste avond hebben we in een lekker restaurantje gegeten en Sander dacht dat ik met mijn voet tegen zijn been zat. Hij keek mij ook al heel lief aan en dacht aan mijn voet te kriebelen. Ik wist van niks totdat hij gillend omhoog stoof, het was de staart van een kat. Die kat leeft nu niet meer. Nee hoor, grapje maar het scheelde niet veel. Ik kon niet meer van het lachen...romantisch moment voorbij!

Op vrijdag 27 maart hebben we het vliegtuig naar Hanoi (Vietnam) genomen. We zijn nu ook in Hanoi, maar daar zal ik het volgende verhaal over vertellen. Moet wel één structuurtje hebben waar ik me aan kan houden, hahaha.
Toen we het vliegtuig in gingen was het prachtig weer, maar na 10 minuten zaten we ineens in een enorme storm (we stonden gelukkig nog aan de grond). Onweer, regen en keiharde wind. De pionnen vlogen om het vliegtuig heen. Mmmmm, wat hadden wij nog zin om te vliegen! Uiteraard heeft het vliegtuig gewacht tot de storm voorbij was (1 uur). De vlucht was verder prima.

Laos hebben wij uiteindelijk ervaren als een land dat we fijn vonden om gezien te hebben maar niet een land waar we naar terug zouden willen gaan. Het is een enorm groeiend land maar misschien groeit het wel iets te snel. Veel Laotianen zien dat ze veel geld kunnen verdienen aan de toeristen maar vinden het eigenlijk ook weer niet fijn dat er zo veel toeristen zijn. In Vientiane (de hoofdstad) rijden veel grote luxe auto's en staan mooie huizen. Met bedelaars valt het mee maar die er zijn komen wel een restaurant binnen en gaan aan je tafel bedelen.

We hebben heel veel zin in Vietnam!

Liefs, Sander en Pauline

P.s. Wij vinden jullie reacties heel fijn om te lezen. En ik kijk ook bijna elke dag of er nieuwe reacties zijn, dus blijven schrijven!