Bounty eilanden

De bedoeling was dat we 2, maximaal 3, nachten in dat super de luxe resort op Nai Thon Beach in Phuket zouden blijven. Uiteraard zijn het er meer geworden, 6 nachten om precies te zijn. Het was gewoon te fijn om weg te gaan. We hebben 2 dagen een auto gehuurd zodat we het eiland een beetje konden gaan bekijken. En misschien een ander plek om te verblijven.

Wel spannend hoor rijden in Thailand: het stuur aan de “verkeerde kant” en ook nog aan de “verkeerde kant” van de weg rijden. Maar dat was dan maar alvast een goede oefening voor Australie en Nieuw Zeeland, want daar moeten we ook zo rijden. We zijn alle strandjes van Phuket afgereden. De een was nog mooier dan de ander, maar de conclusie was wel dat we op Nai Thon Beach wilden blijven.

Ook hebben we gezocht naar een duikschool, want Sander wilde op aanraden van Debbie (Nederlandse die we tijdens het reizen hebben ontmoet en mailcontact hebben gehouden) naar de Similaneilanden om te duiken. Helaas waren de boottochten hier naar toe geannuleerd omdat de zee al te wild was geworden. Dat heeft ook ons plan om naar de Phi Phi eilanden te gaan gewijzigd. Want dan zouden we ook ongeveer 3 uur met de boot moeten. Een ander doel was: een apotheek, want na het nemen van “stop de poeppil” in Cambodja kon ik na 5 dagen nog steeds niet naar de wc. En neem van mij aan dat is niet fijn. Maar het is helemaal goed gekomen.

De volgende dag zijn we naar het “James Bond” eiland gereden. Of in ieder geval de plek waar je met een boot er naar toe zou kunnen gaan. Direct werden we bestormd door verkopers die ongeveer voor onze auto gingen liggen om hun boottrip te verkopen. We kregen een enorme flashback naar Vietnam en hebben het “James Bond” eiland gelaten voor wat het is en zijn terug gereden naar Phuket.

Op naar onze volgende missie: het kopen van een kleine reislaptop. Wonder boven wonder vonden we helemaal zelf een IT bedrijf die alles in huis had. Daar zijn we ook geslaagd en lig ik nu in het zonnetje op een bedje mijn verhaal te typen! Ook wel handig dat we nu alle foto’s zelf kunnen branden op DVD en overal heb je draadloos internet.

We hadden de auto gehuurd tot de volgende ochtend 10:00 uur. Maar toen ging ‘s avonds om 22:00 uur de telefoon op onze kamer: de man van het verhuur bedrijf was er om de auto op te halen. Dus ik weer aangekleed en naar hem toe gegaan om te vertellen dat ik verrast was hem te zien. Hij had de auto al weer verhuurd dus kwam hij de auto ophalen, of ik even het volledige bedrag wilde betalen. No way! Heb hem aangegeven dat ik de auto wel wilde inleveren maar in plaats van 24 uur extra heb ik de auto 12 uur extra gehad, dus dat is dan de helft van de prijs. Hij wilde niks aan de prijs doen, dus vette pech voor hem en heb ik de sleutel weer gepakt en gezegd dat ik hem de volgende ochtend om 10:00 uur weer zou zien….Een zwaar verontwaardigde man heb ik achtergelaten en ben lekker gaan slapen.

Ons plan was om naar vanuit Cambodja naar Phuket te vliegen, vanuit daar naar de Similan Eilanden, terug naar Phuket, met de boot naar Phi Phi eiland, daarna met de boot naar Krabi, vervolgens met een bus naar de haven om de boot te nemen naar Koh Samui, weer verder met de boot naar Koh Phangan, vanuit daar met de boot naar Koh Tao, dan de boot weer naar het vaste land, bus naar Hua Hin en dan vliegen naar Bangkok. En dan wilde op elke plek een paar nachten blijven en dat alles in 3 weken. We hebben het plan dat we alles van het zuiden van Thailand wilden zien overboord gegooid en ons zelf in de relaxstand gezet. Want alles willen is toch een beetje te veel. Dus nadat de auto is opgehaald hebben we nog 3 hele dagen lekker op het strand en bij het zwembad gelegen, lekker relaxen. De derde dagen zijn we ‘s avonds naar Koh Samui gevlogen.

Via de website hadden we een hotel geboekt en we werden na een prima vlucht opgehaald van het vliegveld. Aangekomen bij het hotel zijn we opzoek gegaan naar (weer) een restaurant. Dat is toch wel iets wat ons nu na 10 weken reizen wel de neus uitkomt. Elke dag, elke ochtend, elke middag en elke avond in een restaurant eten. Dat maakt het dat we nog meer zin hebben om naar Australie te gaan: camper(tje), boodschappen doen, eigen potje koken oftewel vrijheid! Maar....we hebben wel weer een restaurant gevonden waar we heerlijk konden eten. De vis is zo lekker, zo vers alsof het direct vanuit de zee op de BBQ is gesprongen, mmmmm. De grote garnalen zijn hier ook echt groot, 2 is meer dan genoeg voor 1 persoon. De laatste avond hebben we ons verwend met een mega langoustine!

We waren er achter gekomen dat we een beetje reismoe waren geworden en hebben daarom ook besloten om de laatste 2 weken voordat we naar Australie zouden gaan op Koh Samui te blijven. Dus naar de receptie van het hele fijne resort en om een special price gaan vragen....en die hebben we gekregen, hihihi. Voor hetzelfde geld konden we in een guesthouse gaan zitten zonder faciliteiten. En nu in een resort aan de zee, vanuit het zwembad kijken we naar de zee, ontbijten (inclusief in de prijs) met zeezicht, fijne kamer met terras, ach hier houden we het wel 2 weken uit. Om niet helemaal gewend te raken aan al die luxe zijn we met een scootertje weer wat strandjes afgereden en we hadden toch weer het beste uitgekozen.

Om niet alle kilo’s er weer aan te krijgen, die we tijdens de reis zijn kwijtgeraakt, van het niks doen zijn we elke ochtend gaan hardlopen op het strand! Zoals de meeste weten ben ik alles behalve sportief en ben ik thuis een lui stuk vreten die liever lekkere kaasjes eet met een goede wijn of port dan mezelf in het zweet te werken in een sportschool. Na 3 sportieve dagen heb ik het dus ook geweten, kon niet meer lopen, zitten of staan. Dus weer naar de apotheek en na een paar dagen spierverslappers en pijnstillers was m’n rug weer enigszins blij met mij. Rustig opbouwen (het liefst met een knappe personal trainer) was waarschijnlijk beter geweest....

Het regenseizoen is hier begonnen maar meer dan een beetje regen en een flinke onweersbui in de avond hebben we gelukkig niet gehad. Wat wel heel apart is, is dat de stroom op het hele eiland eruit gaat als het onweert. Dat betekende dus uit je bedje zweten ‘snachts want de airco doet het dan ook niet. Uiteraard hebben we gevraagd waarom dat is: de electriciteit komt van het vaste land en de kabels lopen door de zee en het is “iets” veiliger als het onweert om daar geen stroom doorheen te laten lopen. Waren wij het volledig mee eens maar fijn is anders. De temperatuur is hier heerlijk: 35 graden. Voor de krullenbol was het een beetje warm op het hoofd, dus naar de kapper. Ja, wat wil je dan met je haar.....tondeuse erover! Sander heeft geen krul meer op zijn hoofd. Nu lijkt hij echt op een lid van de Bulgaarse maffia. Maar nog steeds een knappe vent!

‘sAvonds is hier ook voldoende vermaak. We dachten een barretje te hebben gevonden waar geen hoeren of travestitieten waren. Maar na een gesprekje met de barvrouw bleek dat de bar aan de overkant van haar was maar nu gerestaureerd werd. Het uithangbord hing er nog wel: Condom met een bijpassend logo. Ach, daarom lachte die meisjes zo lief naar Sander. In het midden van alle winkeltjes, restaurants, en barretjes is een plein met ongeveer 10 hutjes met open barren. Wat ze allemaal hetzelfde hebben is een paal in het midden waar dan een paar “sexy” meisjes hun kunstjes op proberen te vertonen. Het is overigens niet altijd duidelijk of het man of een vrouw is, erg lastig hier om die twee te kunnen onderscheiden.

De barretjes zijn gebouwd om een boxring waar bijna elke avond wedstrijden zijn met de daarbij behorende welbekende (verschrikkelijke) Thaise muziek. De boxers maken zich klaar aan de hoerenbarretjes, kleedkamers zijn er niet. De meeste hebben ook geen trainer en komen gewoon met hun scootertje aanrijden. Het is allemaal een erg leuk tafereel.

Waar we alleen niet aan kunnen wennen zijn die oude mannen die met Thaise meisjes van een jaar of 20 lopen (en de rest). Daar barst het hier van.

Maar eigenlijk hebben we de afgelopen 2 weken vooral niks gedaan. Nou ja, ik dan. Sander heeft natuurlijk een paar geweldige duikdagen gehad en zijn advanced gehaald. En gister zijn we nog 1 keer in actie gekomen. Sander heeft 9 holes gegolft en ik met gezellig mee gewandeld. Maar daar schrijft onze “analfabeet” een stukje over.

Lekker 9 holes lopen op een super baan met zeezicht en overal palmbomen. Een eigen caddy meisje dat mijn tas draagt en mijn ballen zoekt. En lekker in mijn zwembroek en lievelingsblouse, geen kakgedoe hier dit is ook fijn.

Toch nog aardig gespeeld, het was even wennen want ik was in de war met de yards ipv meters dus de eerste paar approaches gingen over de green heen. Met een negentje 155 meter slaan is voor mij niet mogelijk dus het waren yards.

Na ook meegezocht te hebben naar een van mijn ballen ben ik daar snel mee gestopt. Mijn caddy meisje liet me een 1,5 meter lange slangenhuid zien ergens in het gras. Nou voor mij geen ballen zoeken meer.

Zo nu op naar het land waar de golven belangrijker zijn dan de koers. En waar ieder biertje perfect is.

Morgen vliegen we naar Bangkok en dan een paar uur later naar Melbourne!

Veel liefs, Sander en Pauline