5.000 Kilometer verder....

Het is heel leuk om te zien dat er al zo veel mensen op onze site hebben gekeken, meer dan 6.000 pageviews (is volgens mij niet hetzelfde als gelezen). En dat we al een heleboel nieuwe aanmeldingen hebben gehad van e-mailadressen die op de hoogte willen worden gehouden van onze gebeurtenissen. Zelfs van mensen waar we geen flauw idee van hebben wie het zijn, hahahaha.

We hadden besloten om na Sydney flink wat kilometers te gaan rijden. Omdat het weer nog steeds niet erg aangenaam was en Sander nu toch echt niet meer kon wachten om te gaan duiken. Uiteraard was er al een mooie duikplek uitgezocht en deze lag ruim 500 kilometer ten noorden van Sydney, South West Rocks. Met ons busje is dat een hele lange rit. Maar met een bijzondere duikplek en mooi weer in het vizier, geen enkel probleem. Eenmaal 500 kilometer later was het nog steeds kutweer (=regen) en bij de duikshop gingen ze Sander ook nog vertellen dat ze al 2 weken niet hadden kunnen duiken in verband met de overstromingen. Het gebied in een straal van 150 kilometers om Brisbane is 2 weken geleden overstroomd. De laatste keer dat er in deze tijd zo’n overstroming was, was in 1974...Hebben wij weer! South West Rocks lag niet echt in dat gebied maar heeft er wel veel last van gehad en daardoor was het zicht onderwater erg slecht (1 a 2 meter). En omdat deze hele speciale duik van Sander toch echt meer zicht nodig had werd er niet gedoken. De bedoeling was dat hij in een grot met haaien zou gaan duiken. Volgens die duikinstructeur wel hele vriendelijke haaien. Vraag me nog steeds af hoe hij dat weet.....We zijn toch nog een nacht in South West Rocks gebleven want misschien zou het de volgende dag beter zijn, maar helaas ook de volgende dag werd er niet gedoken. We zijn de omgeving gaan bekijken, die overigens wel heel mooi was. Bij de vuurtoren was een heel mooi uitzicht over de kustlijn en wij hadden het geluk dat we walvissen voorbij zagen komen! Deze beesten trekken nu van het kouder worden zuiden van Australië naar de warmere wateren in het noorden. Erg machtige beesten! Natuurlijk heb je op zo’n moment niet de camera in de aanslag dus we moeten het maar goed onthouden.

Vanuit South West Rocks zijn we verder gereden naar Ballina. De weg hier naar toe was de dag daarvoor weer open gegaan na de overstromingen. We waren ook erg benieuwd of er een campingplek te krijgen was want alle campinggasten hebben 2 weken geleden moeten evacueren, dus waarschijnlijk zouden de grasveldjes er erg modderig bij liggen. Gelukkig viel dit allemaal wel mee en we kregen zowaar ook nog mooi weer. Dus gelijk 2 nachten gebleven want die ene mooie dag met zon willen we toch niet in de auto doorbrengen. Heb ook weer heerlijk mijn wasjes kunnen doen. Toen we de volgende dag, na een heerlijk ontbijtje in het zonnetje (!), wilden wegrijden vonden het ook erg vriendelijk dat er allemaal mensen naar ons stonden te zwaaien. Ze waren inderdaad wel vriendelijk maar daar was het deze keer niet om bedoeld….pats…..we waren weggereden zonder stroomkabel van de bus los te koppelen van de stroom van de campingplaats. Lekker suf, maar gelukkig doet ‘ie het nog. Andre Hazes cd aangezet, zonnebrilletjes op en op naar Brisbane!
Onderweg zijn we gestopt bij de Mac Donalds (waar je overigens geen parkeerkaartje hoefde te halen) om weer gratis te internetten. Het wilde om de één of andere reden niet helemaal lukken, dus na 2 uur hadden we maar de helft gedaan van wat we wilden doen maar zijn maar gegaan. Natuurlijk begon het weer te regenen. Snel de auto in en weer verder. Nou, zo snel ging dat niet want we hadden de lampen aan laten staan, nog een keer suf! En we hadden geen startkabels, nog suffer. Direct aan een kerel die kwam aan rijden gevraagd en die had ons busje weer binnen no time aan te praat.

We hadden van te voren al uitgezocht naar welke camping we zouden gaan dus dat was lekker makkelijk. Komen we daar aan: vol, volgende camping: vol, volgende camping: had geen campkitchen (en wij geen kitchen in de camper), volgende camping (uur later) had plek: hartstikke leuke camping, met gratis wireless internet, X Boxen, zwembad, mooi campingplek, dus wij weer helemaal happy. Met een flesje wijn bij de gameroom gaan zitten, beetje drinken, beetje internetten en heel veel kletsen met een ander Nederlands stel: Rene en Inge. Blijkt Rene uit Rheden te komen, woont zijn zus op het Riverparc en zijn de buren van Robin en Yvonne….ohhhh maar die kennen wij ook: Nanning en Susanne! Wat een bak, zit je aan de andere kant van de wereld! We hebben een enorm gezellige avond gehad. Omdat zij de volgende dag naar Bangkok vlogen hebben we een heleboel spullen van ze gekregen, heel erg fijn! Ook hun Australische mobiele nummer. Op dit nummer, 0418914481, kunnen we gebeld worden en sms ontvangen maar we hebben er geen tegoed op zitten dus jullie zullen niks terug krijgen…..Volgens mij moet je er 0061 voor zetten. Ben ook erg benieuwd naar de sms’jes van Suus, want dat ze niet aankwamen kan ook zijn omdat ik hier mijn Nederlandse nummer uit heb staan. We zijn 3 nachten op deze camping gebleven. Het was zo’n mooi weer en we hadden een fijne campingplek daar. Natuurlijk zijn we ook Brisbane gaan verkennen, maar wat het reisboekje zei klopte inderdaad weer. Het had inderdaad niet de elegantie van Melbourne en ook niet de sfeer van Sydney. Dus 1 dagje in Brisbane was ook (meer dan) voldoende. In Laos hadden we Greg en George ontmoet. Zij wonen allebei in Australië. George in Perth en Greg in Brisbane. En zoals afgesproken hebben we Greg laten weten dat we in Brisbane waren, maar helaas konden we niet met hem afspreken.

Na 3 nachten zijn we verder gereden naar Hervey Bay. Vanaf toen begonnen de verschrikkelijk saaie wegen. Half doden bomen en uitgestrekte, niet veranderende velden met veel suikerriet. Dan duren de ritjes toch wel erg lang. Maar uiteraard hebben we wel onze bestemming bereikt. En we hebben een ongelofelijk mooie camping gevonden met absolute beachfront en de zon scheen ook nog volop! Ohhhh wat waren we blij. We hadden in Lake Entrance een wegwerp BBQ’tje gekocht en die hebben we daar aangestoken en een heerlijke bbq met z’n tweetjes gehad. Ook waren we uitgenodigd voor een borrel bij de buren, Pam en Bill. Gelukkig namen we ons eigen drinken en stoelen mee want dat hadden we al begrepen dat dat normaal is in Australië als je wordt uitgenodigd. En als echte Nederlanders hadden we voor hun ook wat meegenomen, bokkenpootjes! Ja, want in de supermarkt van Hervey Bay hadden ze een schap vol met Nederlandse producten. Dus onze hippie camper is nu ook gevuld met remia fritessaus, appelstroop en hagelslag. We hebben nog nooit zoveel betaald voor deze dingen maar de waardering is ook dubbel. We hebben met de 70 plussers, Pam en Bill, een hele gezellige avond gehad en Sander heeft ook het adres van Nederlandse vrienden van hun gekregen die een duikschool hebben in west Australië. Dat wordt niet deze keer dat we daar heen kunnen gaan maar deze keer is ook niet de laatste keer dat we in Australië zijn. We hebben een heerlijke tijd gehad in Hervey Bay. Het was daar zo prachtig mooi, dat we deze (camping)plek tot nu toe als de mooiste van onze reis in Australië hebben bestempeld.

Het was iets te ver om direct door te rijden naar onze volgende bestemming, Airlie Beach. Daarom hebben we een overnachting gedaan in Emu Park. Prima maar verder niks aan. Dat staat dan zo mooi in de boekjes omschreven: aan het strand (ja als je door de struiken en bomen heen klimt) en op loopafstand van de winkels (ook dat klopt, maar dan moet je wel tevreden zijn met 2 winkels). Eén van de twee winkels was van de sociëteit st. Vincent de Paul. Vond ik heel erg leuk, als je weet dat mijn lieve broertje Vincent heet en de allerbeste vader ter wereld Paul! Iets minder dat Vinnies (zo heet de winkel) een tweedehands winkel is en ik, zelfs als backpacker, daar nog steeds niet kan slagen voor wat dan ook.
De volgende dag zijn we in alle vroegte weer verder gereden naar Airlie Beach.
Na drie keer het stadje op en neer gereden te zijn hadden we een beslissing gemaakt over welke camping het zou worden. Prima plek waar onze camper stond, nog nooit zo veel gezelligheid meegemaakt maar ook nog nooit zo’n ranzigheid gezien als daar. Douchen doe je liever met je wetsuite en 2 paar slippers aan, plassen en poepen in de struiken en koken willen je eigenlijk al helemaal niet aan denken, maar we hebben het allemaal op de gebruikelijke manier gedaan want het was zooooo gezellig. Toen we bij de Mac Donalds zaten, wederom voor free wireless internet en echt niet voor al die cheese burgers ;), zagen we daar toch echt onze lieve vriend Dirk zitten. Eerste gedachten: Wat doet hij hier! Tweede gedachten: Wat gezellig! Maar het bleek dat we zijn look a like waren tegengekomen. Nick, zoals hij in het echt heet, is ook een Nederlander en bleek ook nog bij ons op de camping te staan. Nick was op reis met Bas, nee geen homo’s, en we hebben hele gezellige avonden met hun gehad. Uiteraard werd Nick niet meer met zijn eigen namen aangesproken maar met Dirk want we vonden het wel heel leuk dat Dirk erbij was! Als echte backpackers hebben we een backpackerskaart gekocht. O nee, ik moet het anders zeggen, als echte Nederlanders hebben we een backpackerskaart gekocht want dan kregen we korting! En met deze kaart kregen we korting op een 2 daagse trip naar de Whitsunday Islands. De eerste dag zijn we met een catamaran om de Whitsundays heen gevaren en hebben we gestopt bij Whiteheaven Beach. Nou die naam is echt helemaal geplaatst, wat een plaatje. Het zand is zo fijn en wit dat het poedersuiker lijkt en de zee zo mooi helder en blauw, paradise! Op de catamaran was het zo heerlijk, de hele dag buiten op zee, de wind in je haren, zonnetje en elkaar! We hebben een super dag gehad. De volgende dag zijn we met een schip naar de Outer Reef van de Great Barrier Reef gevaren. Daar lag een hele grote boot met alles er op en er aan: zonnedek, glijbaan, snorkeltrial, duikschool, sub-marine, glasbodemboot, massage. Of te wel weer een geweldige dag. Sander heeft daar 2 duiken gedaan, eindelijk!!! We hadden een duikcamera gekocht dus alles tijdens de duik is vastgelegd, inclusief de Turtle en de Maori Wasse (vis van +/- 100 kilo). Na 5 dagen Airlie Beach zijn we weer verder gegaan.

De volgende stop was Townsville want daar zou Sander zijn wrakduik gaan doen. Camping gezocht en direct naar de duikshop. Het is een hoog aangeschreven duik dus we hoopten dat er wel plaats zou zijn. Er was voldoende plaats alleen de boot die naar het wrak toe zou moeten gaan was kapot of we volgende week tijd hadden, *%@#&*^!!!!! Dat was dus de tweede geplande duik van Sander die niet door kon gaan. Toen kwam het aardige meisje Nicole van de duikshop met het voorstel van de Codhole en de Osprey Reef. Sander helemaal wild enthousiast want dat had hij in zijn Lonely Planet van de Great Barrier Reef gelezen als de meest fantastische plekken om te duiken in GBR. Dit betekende alleen wel dat het een trip zou zijn van 5 dagen/4 nachten. En zo’n prijs dat ik het belachelijk vond om als niet duiker mee te gaan, maar wel Sander zijn passie begrijp dus absoluut vond dat hij moest gaan. Dus geboekt en snel doorgereden naar Cairns, de vertrekplaats van zijn onvergetelijke duiktrip.
Nog even, op aanraden van Pam en Bill, een tussenstop gemaakt in Mission Beach. Wederom een mooie plek met een uitgestrekt palmbomenstrand. Een onvergetelijk leuke avond gehad met Rik en Renske. Rik werkt bij Bochane en kent ook Wim Peters (hoe klein is de wereld, wederom!)
De volgende dag zijn we, na afscheid te hebben genomen van Pam en Bill want die waren er ook weer, doorgereden naar Cairns. Als eerste een camping gezocht waar ik me alleen ook prettig en veilig zou voelen. Gelukkig hebben we die gevonden. En daarna naar de duikshop om alle laatste dingen te regelen voor Sander zijn duiktrip. Want Sander gaat in deze 5 dagen 14 duiken doen waarvan ik 1 duik ik te spannend vind. Ik zal niet helemaal in detail treden want Sander wilt graag zelf alles er over vertellen als hij terug is, maar ze gaan in de Coral Sea duiken met onder andere de enorm grote Grey Nurse Sharks. Het is daar ongeveer 1000 meter diep. Ik wist dat het moment zou komen dat ik Sander zou uitzwaaien en dat hij 5 dagen weg zou zijn en ik waarschijnlijk geen contact met hem zou kunnen hebben. Maar toen het moment daar was ging echt alles door me heen. Me tranen kon ik moeilijk bedwingen. Ik hou zo ontzettend veel van Sander en daarom hoop ik ook dat hij de meest fantastische duiken kan doen. Maar ik voel me toch wel heel ongemakkelijk na 3,5 maand samen reizen met de man van m’n leven om nu aan de andere kant van de wereld alleen in dat hele leuke campertje te zitten. Maar ik ben gewapend met m’n fles chardonnay en een heerlijke avondmaaltijd naar de campkitchen gegaan, met de gedachten dat het vast gezellig wordt met de andere backpackers. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat je het niet gezellig kunt hebben met Duitsers! Over een paar dagen is Sander terug en dan gaan we nog twee weken heerlijk samen genieten van Australie!

Veel liefs, Sander en Pauline

P.s. Ik zal proberen om de foto's bij het verhaal te zetten, maar normaal doet Sander dat dus misschien moeten jullie nog even op de foto's wachten.....